Ik groeide op met een overvloed aan onvoorwaardelijke liefde. In een gezin van drie was mijn oudste broer verstandelijk beperkt, wat Later ook psychisch en lichamelijk beperkingen werden. De complexiteit van zijn beperking bracht ons pittige levenslessen, belangrijke zielslessen en inzichten.
Door die lessen en gebeurtenissen ging ik grotere vragen stellen aan de reguliere, westerse opvatting over wat goede zorg is. Er werd toen nog niet gekeken naar verbanden tussen lichaam, geest en ziel. Men bleef binnen de vastgestelde kaders. Out of the box denken en kijken met het hart werd vrijwel niet gedaan.
Deze reguliere benadering stond haaks op mijn gevoel. In mijn kennismaking met Chinese geneeswijzen kreeg mijn gevoel wél bodem en ging ik de verbanden snappen waardoor mijn kijk op de wereld volledig veranderde. Ik kon dat inzicht niet alleen toepassen op mijn eigen leven, maar ook op mijn werk en in mijn praktijk.
Echter de verandering in de zorg ging langzaam. Pas nu lijkt de doorvoering op grotere schaal voorzichtig door te dringen tot in het hart van zorg en samenleving. Eigen kracht en het zelfhelend vermogen begint nu pas te ‘leven’. Vele oude structuren worden eindelijk echt hervormd, verbeterd vanuit visie. Eigenkracht en gezonde menslievende zorg begint nu pas op waarde geschat te worden. Mijn broer heeft door zijn moed in dit leven mij wel naar deze weg gebracht. Zijn leven heeft het belicht en mij veel inzicht gegeven.
Door zelf in 1988 in de zorg te gaan werken van uit mijn authentieke onbevangen zelf, heb ik door de tijd heen de opgedane inzichten, ervaringen en kennis in de praktijk gebracht. Dit is een proces van jaren geweest. Nu ben ik op het punt gekomen om in het werkveld opgedane inzichten en wijsheden over te dragen naar ouders, cliënten en medewerkers. Door vanuit gelijkwaardigheid te vertrekken komen inzichten en wijsheden vrij waardoor oude beperkende structuren losgelaten kunnen worden.
